โรคซึมเศร้า

โรคซึมเศร้า
ถ้าเป็นเมื่อก่อนหลายคนคงไม่รู้จัก ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน มันเป็นอย่างไรกันน้าาา ปัจจุบันสื่อ และโรคนี้ไม่ได้เป็นโรคที่ไม่รู้จักกันอีกต่อไป เพราะว่ามีข่าวเกี่ยวกับโรคนี้มากมายตามสื่อต่าง ๆ

เชื่อว่าหลายคนที่ต้องย้ายมาทำงาน แต่งงาน ย้ายตามครอบครัว หรือด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทุกคนล้วนแต่เจอกับความเหงา การช็อคกับวัฒนธรรม การเปลี่ยนแปลง ยากที่จะรับมือ คิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารไทย หรือคิดถึงเพื่อนฝูง คิดถึงตลาดนัด คิดถึงประตูน้ำ คิดถึงก๋วยเตี๋ยวเรือ คิดถึงหมูกระทะ พอค่ะ น้ำลายจะไหลแล้ว ฮ่า ๆ

ปัญหานี้คงหนีไม่พ้น อยู่ที่ใจเราจะยอมรับ จัดการกับมันอย่างไรเท่านั้นเองค่ะ สิ่งแรกเลย บอกตัวเองว่าเราย้ายมาเองนะ ไม่มีใครบังคับ เพราะฉะนั้นเราต้องยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วคิดบวก บวก บวก อันนี้คือสิ่งแรกที่จะทำให้ขั้นอื่น ๆ ดีขึ้นตามไม่ยากจนเกินไป

เมื่อคิดบวกแล้วอย่าคาดหวังว่าจะคลายเหงาจากคนอื่น เราต้องสร้างจากตัวเองให้ได้ หาตัวเองให้เจอว่าเราชอบอะไร สนุกกับอะไร อะไรที่ทำให้คลายเครียด กังวล หาจนเจอและเริ่มทำค่ะ

หลายคนอาจจะใช้เวลาไปกับการสังสรรค์กับเพื่อนชาติเดียวกัน ถ้ามีความสุขที่จะทำแบบนั้นก็ทำไปค่ะ แต่หลายครั้งที่เมืองหลายเมืองที่นี่ไม่ได้มีคนชาติเดียวกันเลย มีคนเดียวทั้งเมือง ทีนี้จะทำอย่างไรดี คำตอบคือ หากิจกรรมอื่นทำให้หายเหงาค่ะ อย่างไปสมัครคอร์สสั้น ๆ เรียนปัก เย็บ สอย หรือกีฬาที่สนใจ เช่น โยคะ เต้น แอโรบิคอะไรก็ว่าไปให้ ใช้เวลาในวันให้หมดไปโดยไม่ใช่นอนอยู่บ้านอย่างเดียว เพราะว่าถ้าเป็นแบบนั้น ยิ่งในหน้าหนาว ความเครียด หดหู่ อากาศ จะทำให้เป็นโรคซึมเศร้าเอาได้ง่าย ๆ 

สำหรับคนที่ย้ายมาอยู่ถาวรแล้ว สิ่งแรกที่ต้องคำนึงก็คือการเรียนรู้ภาษาเจ้าบ้านให้ได้เยอะที่สุด โปรดขยันเพื่ออนาคตที่ดี มีงานทำค่ะ เพราะว่าหากไม่ได้ภาษาแล้ว การหางานทำในต่างแดนยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร เพราะฉะนั้น นอกจากสังคมที่เรามีเพื่อคลายเหงาเรายังต้องเรียนรู้ด้วย การเรียนภาษานอกจากจะได้ภาษาแล้วเรายังได้สังคมและเพื่อนต่างชาติมากมาย ไม่เหงานะเออ

หากใครทำอาชีพอะไรมาจากประเทศเกิดอาจจะสามารถเรียนเพื่มเติมในสาขาที่เกี่ยวข้องได้ อาจจะไม่ง่ายนักแต่อย่างน้อยก็หาที่ถนัดและใกล้เคียงกับที่เรามี น่าจะช่วยได้ส่วนนึง หรือหากใครไม่มีอะไรมาก็เริ่มใหม่ไปเลยก็ง่ายดี เซ็ตทุกอย่างเป็นศูนย์แล้วเริ่มใหม่เลยตั้งแต่ต้น มันก็ง่ายไปอีกแบบไม่สับสนดี